تأليفاتمجلاتمقالاتنشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری
نشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری شماره ۲۲
نشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری شماره 22 تابستان 1398
فهرست مقالات در نشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری شماره ۲۲
۱- برنامهریزی راهبردی توسعۀ محلۀ آخوند شهر قزوین با رویکرد بازآفرینی اجتماع-محور | فاطمه قناد؛ مظفر صرافی
۲- سنجش ظرفیت اجتماعی در پذیرش اصول رشد هوشمند در نواحی شهری (مطالعۀ موردی: کاشان) | اسماغیل علیاکبری؛ محسن شاطریان؛ فاطمه شیخزاده
۳- بررسی مطلوبیت فضای سبز مجتمعهای مسکونی شهری (مطالعۀ موردی: شهر رشت) | مهرنوش میرابیمقدم؛ اسماعیل آقائی زاده؛ روحاله اوجی
۴- بررسی و تحلیل متغیرهای حق به سلامت شهری (مطالعۀ موردی: شهر بجنورد) | محمد احمدی؛ حسین حاتمینژاد؛ احمد پوراحمد؛ کرامتالله زیاری؛ سعید زنگنه شهرکی
۵- ارزیابی مکانی دسترسی به فضاهای باز شهری در مقطع زمانی پس از زلزله با استفاده از الگوریتمهای بهینهسازی هاب و ژنتیک (مطالعۀ موردی: شهر گرگان) | محمدحسین سرایی؛ محمدرضا رضایی؛ محسن عادلی
۶- تحلیل ارزش ویژۀ برند مقصد گردشگری شهری (مطالعۀ موردی: شهر مریوان) | سید اسحاق جلالیان؛ مهدی سعیدی؛ محمد ویسیان
۷- تحلیل فضایی تابآوری شهری در محلههای بخش مرکزی شهر تبریز | علی شماعی؛ فرزانه ساسانپور؛ رحمان علیحسینی
۸- تحلیل فضایی شاخصهای تبیینکنندۀ تابآوری در زیرساخت شریانی حملونقل (مطالعۀ موردی: کلانشهر اهواز) | مصطفی محمدی دهچشمه؛ هادی علیزاده؛ داود عباسی گوجانی
۹- طیفبندی کمی آسیبپذیری شهری در برابر زلزله (مطالعۀ موردی: شهر یزد) | ندا ناصری؛ الیاس مودت؛ پرستو گرمسیری؛ کورش مؤمنی؛ سعید ملکی
۱۰- تبیین عوامل مؤثر کالبدی بر میزان زیستپذیری مناطق شهری (مطالعۀ موردی: مناطق شهر اصفهان) | ریحانه مهره کش؛ حمید صابری؛ مهدی مومنی؛ مهری اذانی
مقاله ۱ نشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری شماره ۲۲
برنامهریزی راهبردی توسعۀ محلۀ آخوند شهر قزوین با رویکرد بازآفرینی اجتماع-محور | فاطمه قناد؛ مظفر صرافی
رویکردهای بهسازی و نوسازی شهری در سیر تکاملی از بازسازی شهری تا بازآفرینی شهری مطرح میشوند. بازآفرینی شهری رویکردی جامع، یکپارچه و کلنگر است که با توجه همزمان به ابعاد اجتماعی، اقتصادی و محیطزیستی، بهمنزلة ابزاری مؤثر برای ارتقای پایداری و افزایش سطح کیفیت زندگی کاربرد دارد. رویکرد بازآفرینی اجتماعمحور در یک طبقهبندی از بازآفرینی شهری قرار میگیرد که اشکال جدید مداخله و مشارکت اجتماعات محلی در بازآفرینی شهری را برای عصر جدیدی که روشهای سنتی منجر به شکست شدهاند مطرح میکند و پتانسیلهایی برای ارائة ظرفیتهای باارزش و ارائة دانش محلی و مردمی دارد. هدف بازآفرینی اجتماعمحور توانمندسازی اجتماعات محلی دارای رکود اقتصادی، اجتماعی و محیطزیستی و بازسازی اجتماعات خود است. محلة آخوند شهر قزوین، یکی از محلههای تاریخی این شهر است که از دیدگاه کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، محیطزیستی و مدیریتی-نهادی شرایط نامناسبی دارد؛ بنابراین هدف این مقاله تدوین برنامه و راهبردهایی براساس اصول رویکرد بازآفرینی اجتماعمحور بهمنظور مرتفعکردن مشکلات این محله است. پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی و کاربردی است که با توجه به ویژگیها و ابعاد آن، جمعآوری اطلاعات و دادهها برای تجزیه و تحلیل ترکیبی بهکمک دو روش کتابخانهای-اسنادی و پیمایش میدانی (از طریق مشاهده و مصاحبه و نظرسنجی) انجام شد.
مقاله ۲ نشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری شماره ۲۲
سنجش ظرفیت اجتماعی در پذیرش اصول رشد هوشمند در نواحی شهری (مطالعۀ موردی: کاشان) | اسماغیل علیاکبری؛ محسن شاطریان؛ فاطمه شیخزاده
بهدنبال ظاهرشدن پیامدهای ناگوار رشد پراکندة شهری، سیاستهای رشد هوشمند بهمنزلة راهکارهایی سازگار با توسعة پایدار در سطح جهان شناخته شده است. در حال حاضر، این سیاستهای چکیدهای است که همة نظریههای گذشته را دربرمیگیرد و برای منطقیکردن گسترش شهرها به آن توجه میشود. افزون بر این، ظرفیتسازی و سنجش ظرفیت مردم در رسیدن به توسعة پایدار الزامی است. با توجه به اصل تشویق همکاریهای جامعه و سهامداران، پیشنهاد نظرسنجی برای افزایش مشارکت شهروندان در حل مسائل شهری مطرح میشود. هدف از این پژوهش، بررسی ظرفیت اجتماعی ده ناحیة شهر کاشان در پذیرش اصول دهگانة رشد هوشمند است. در این پژوهش اصول رشد هوشمند یکبار ترکیب شده و پس از مقایسة مقبولیت آن در قالب یک سیاست در ده ناحیه، تفاوتهای نواحی در پذیرش اصول آزموده شده است. پس از این، بررسی جزئیتر مقبولیت هر اصل در هر ناحیه در قالب ظرفیتسنجی اجتماعی صورت گرفته است. پژوهش حاضر کاربردی است که برای دستیابی به اطلاعات مورد نیاز آن از مطالعات میدانی و کتابخانهای استفاده شده است. دادهها بهکمک پرسشنامه در مقیاس پنجطیفی لیکرت، با استفاده از نرمافزار SPSS تجزیه و تحلیل شده و نقشهها با استفاده از نرمافزار سامانة اطلاعات جغرافیایی تهیه شده است.
مقاله ۳ نشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری شماره ۲۲
بررسی مطلوبیت فضای سبز مجتمعهای مسکونی شهری (مطالعۀ موردی: شهر رشت) | مهرنوش میرابیمقدم؛ اسماعیل آقائی زاده؛ روحاله اوجی
فضای سبز شهری یکی از عناصر مهم تشکیلدهندة منظر شهرهاست. در این میان یکی از فضاهایی که عرصهای برای ایجاد فضاهای سبز در شهرها بهشمار میرود، فضای موجود در مجتمعهای مسکونی است. این فضاها با توجه به اینکه مساحت نسبتاً زیادی را در شهر به خود اختصاص می دهند، نقش مهمی در تأمین سرانة مورد نیاز ساکنان داشته و می توانند فرصتی مهم برای ایجاد فضای سبز در شهرها به شمار آیند. این مجتمعها با توجه به ویژگیهای خود، مانند موقعیت قرارگیری، مساحت و…، قابلیت یکسانی برای تأمین فضای سبز ندارند و از این نظر برخی وضعیت مطلوب و برخی دیگر نامطلوب دارند. هدف پژوهش توصیفی-تحلیلی حاضر، رتبهبندی مجتمعهای مسکونی شهر رشت از نظر فضای سبز است. بهمنظور جمعآوری اطلاعات ابتدا مطالعات اسنادی-کتابخانهای صورت گرفت و پس از جمعآوری دادههای اولیه، فرایند بازدید میدانی آغاز شد و اطلاعات مورد نیاز از طریق پیمایش، پرسشنامه و مصاحبه برای رسیدن به هدف بهدست آمد. رتبهبندی مجتمعهای مسکونی از نظر مطلوبیت فضای سبز با روش AHP صورت گرفت و برای بررسی فرضیة پژوهش با بهکارگیری نرمافزار SPSS، از آزمون اسپیرمن استفاده شد. نتایج بررسیها نشان میدهد مجتمعهای مسکونی گاز و باهور با وزن ۵۴/۰ بیشترین امتیاز را دارند و از نظر مطلوبیت فضای سبز در رتبة اول هستند. مجتمعهای مسکونی اطلس، پاسارگاد، شقایق، باهنر و سفیدرود کمترین امتیاز و آخرین رتبه را دارند. همچنین نتایج آزمون اسپیرمن نشاندهندة وجود رابطة معناداری میان مساحت و رتبة مجتمعهای مسکونی از نظر فضای سبز است؛ یعنی با افزایش مساحت مجتمعهای مسکونی رتبة فضای سبز آنها نیز افزایش مییابد.
مقاله ۴ نشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری شماره ۲۲
بررسی و تحلیل متغیرهای حق به سلامت شهری (مطالعۀ موردی: شهر بجنورد) | محمد احمدی؛ حسین حاتمینژاد؛ احمد پوراحمد؛ کرامتالله زیاری؛ سعید زنگنه شهرکی
حق به سلامت یکی از اساسیترین و مهمترین حقوق شهروندان در شهر است که بسیاری از گزارشها، منشورها، قوانین، رویکردها و نظریههای جهانی بر آن تأکید دارند. در حق به سلامت شهری تأکید میشود هرکس با هر ویژگی، نگرش و پایگاه اقتصادی-اجتماعی و در هر مکانی از شهر که زندگی میکند، حق به سلامت کامل جسمی، روانی و اجتماعی و همچنین حق به عوامل تعیینکننده سلامت شهری اعم از امنیت و ایمنی، تغذیة مناسب، درآمد مناسب، شغل مناسب، مسکن مناسب، آب آشامیدنی سالم، پارک و فضای سبز، هوای پاک، پیادهروهای قابل پیادهروی، حملونقل عمومی، سازمانهای پاسخگو، قوانین سلامتمحور، فرهنگ سالم و… دارد. با توجه به اهمیت این موضوع، در پژوهش حاضر متغیرهای حق به سلامت شهری، شناسایی و تجزیه و تحلیل شدند. پژوهش حاضر نیمه بنیادی-کاربردی و توصیفی-تحلیلی است که گردآوری و تجزیه و تحلیل دادهها و اطلاعات آن بهصورت کیفی-کمی صورت گرفت. گردآوری دادهها و اطلاعات بهکمک روشهای کتابخانهای و پیمایشی (مصاحبه) و تجزیه و تحلیل دادهها و اطلاعات با استفاده از نرمافزار میکمک فازی انجام شد. براساس نتایج، ۵۷ متغیر حق به سلامت شهری شناسایی شدند. این متغیرها در مرحلة انتخاب نهایی که به روش مصاحبة دلفی انجام شد به ۳۱ متغیر کاهش یافتند.
مقاله ۵ نشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری شماره ۲۲
ارزیابی مکانی دسترسی به فضاهای باز شهری در مقطع زمانی پس از زلزله با استفاده از الگوریتمهای بهینهسازی هاب و ژنتیک (مطالعۀ موردی: شهر گرگان) | محمدحسین سرایی؛ محمدرضا رضایی؛ محسن عادلی
آگاهی از وضعیت دسترسی به فضاهای باز شهری برای اسکان موقت پس از زلزله، از مواردی است که میتواند در مدیریت بحران بسیار حیاتی باشد. شناسایی این نقاط پیش از وقوع زلزله سبب میشود مدیران در مقطع زمانی ناپایدار و غیرقطعی پس از زلزله تصمیمگیری منطقی داشته باشند. همچنین این مسئله تأثیر محدودیتهای خاص مکانی و زمانی آن مقطع را کمرنگتر میکند. در مطالعة حاضر، به ارزیابی چگونگی دسترسی شهروندان شهر گرگان به فضاهای باز شهری پرداخته شده است. بدینمنظور از الگوریتم ژنتیک برای حل مسئلهای مکانمحور که دادههای ورودی آن از GIS گرفته شده، استفاده شد. در زمینة تخصیص بهینة مکان در محیط GIS، دو سناریوی سختگیرانه و سهلگیرانه با اعمال و بدون اعمال محدودیت انسداد راه مدنظر قرار گرفتند؛ از اینرو برای سناریوی اول ۴۸ قطعه و برای دیگری ۱۵۳ قطعه زمین بهعنوان زمینهایی با قابلیت بالقوة اسکان موقت درنظر گرفته شد. در زمینة حل مسئلة تخصیص با استفاده از الگوریتم ژنتیک نیز با اعمال تغییرات در پارامترهای حل مسئله و در قالب دو سناریوی فوق، شش گزینة مختلف انتخاب شدند که کمترین مقدار هزینة انتقال جمعیت از مراکز بلوکهای جمعیتی را به فضاهای باز داشتند. با پذیرش احتمالیبودن شرایط پس از وقوع زلزله، نتایج کلی پژوهش نشان میدهند در صورت وقوع زلزلة شدید با احتساب انسداد راه در حالت سختگیرانه، ۲۴ و در حالت سهلگیرانه، ۳۵ درصد از جمعیت به فضاهای باز دسترسی دارند. این موضوع در سناریوی سهلگیرانه بهترتیب ۳۵ و ۴۷ درصد خواهد بود. نتایج حل مسئلة هاب با استفاده از الگوریتم ژنتیک نیز مشابه حالات سهلگیرانه و سختگیرانه بدون احتساب انسداد راه است.
مقاله ۶ نشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری شماره ۲۲
تحلیل ارزش ویژۀ برند مقصد گردشگری شهری (مطالعۀ موردی: شهر مریوان) | سید اسحاق جلالیان؛ مهدی سعیدی؛ محمد ویسیان
گردشگری در چند دهة اخیر محرکهای مهم در عصر رقابتپذیری شهرها در سطح جهان محسوب میشود که بهشکلی ویژه به آن توجه شده است. در کشور ایران، جاذبهها و موقعیتهای گردشگرپذیر فراوانی وجود دارند که در شرایط کنونی، برنامهریزی جامع و کارآمدی برای آنها صورت نگرفته است؛ برای مثال، در شهر مریوان، با وجود جاذبههای گردشگری گوناگون، اقداماتی سازنده در حوزة برند گردشگری آن انجام نشده است. در این زمینه باید به ارزش ویژة برند مقصد گردشگری توجه شود. مؤلفهها و شاخصهای گوناگونی، ارزش ویژة برند مقصد گردشگری را تشکیل میدهند که روابط و اثرگذاری آنها در محدودة مطالعاتی مشخص نیست؛ از اینرو پژوهش کاربردی حاضر بهدنبال پاسخگویی به این پرسش است که میان مؤلفههای کلیدی سازندة ارزش برند مقصد گردشگری چه رابطهای وجود دارد و اثرگذاری آنها چگونه است. بهمنظور بررسی روابط میان مؤلفههای پژوهش، از تکنیک مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی در نرمافزار Smart-PLS استفاده شد. براساس نتایج، ضریب اثر مستقیم کیفیت ادراکشده بر آگاهی از برند ۳۲۶/۰، آگاهی از برند بر وفاداری ۳۲۶/۰، تصویر برند بر وفاداری ۶۴۹/۰ و تصویر برند بر آگاهی از برند ۶۶۲/۰ است. ضریب اثر غیرمستقیم تصویر برند بر وفاداری ۲۱۵/۰ و کیفیت ادراکشده بر وفاداری نیز ۱۰۶/۰ است. بیشترین میزان اثر کل (۸۶۴/۰) در مدل ساختاری مربوط به مؤلفة تصویر برند است. تصویر برند و کیفیت ادراکشده با ضریب اثر کل ۳۲۶/۰ و ۸۶۴/۰ بهصورت مستقیم و غیرمستقیم، ۹۲/۰ و ۹۳/۰ درصد از کل واریانس مؤلفة آگاهی از برند و وفاداری را پیشبینی میکنند.
مقاله ۷ نشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری شماره ۲۲
تحلیل فضایی تابآوری شهری در محلههای بخش مرکزی شهر تبریز | علی شماعی؛ فرزانه ساسانپور؛ رحمان علیحسینی
تحلیل تابآوری در محلههای بخش مرکزی شهر تبریز در ابعاد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی-زیرساختی و اکولوژیکی بهمنظور دستیابی به راهکارهای مناسب مدیریت مخاطرات محیطی از اهداف این پژوهش است. شناخت وضعیت تابآوری محلههای بخش مرکزی شهر و دستیابی به عوامل تابآورساز با توجه به قدمت، فرسودگی و نارسایی زیرساختی و پهنهبندی سطح تابآوری از ضرورتهای برنامهریزی و مدیریت شهری است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و با هدف شناخت وضعیت تابآوری محلههای ۲۴ گانة بخش مرکزی شهر تبریز در ابعاد چهارگانة تابآوری انجام شده است. شاخصهای انتخابشده با روشهای ELECTRE و AHP و مصاحبه با متخصصان شهری در محلههای بخش مرکزی شهر تبریز جمعآوری شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد ابعاد کالبدی، اجتماعی و اقتصادی بهترتیب پایینترین امتیاز را در میان چهار بعد سنجش میزان تابآوری دارند. همچنین محلههای منصور، اهراب، مقصودیه و دانشسرا بیشترین میزان تابآوری و محلههای گجیل، باغشمال، مارالان و سرخاب پایینترین سطح تابآوری را در میان محلههای ۲۴گانه دارند. ناپایداری ابعاد کالبدی و اقتصادی بافت منجر به ناپایداری دیگر ابعاد تابآوری شده است؛ بنابراین رویکرد تابآورسازی کالبدی و اقتصادی محلههای پایدار با راهبرد تابآورسازی اقتصادمدار میتواند نسخهای مؤثر برای ارتقای تابآوری محلههای بافت قدیم باشد.
مقاله ۸ نشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری شماره ۲۲
تحلیل فضایی شاخصهای تبیینکنندۀ تابآوری در زیرساخت شریانی حملونقل (مطالعۀ موردی: کلانشهر اهواز) | مصطفی محمدی دهچشمه؛ هادی علیزاده؛ داود عباسی گوجانی
تابآوری رویکردی راهبردی برای ارتقای ظرفیت مانایی مؤلفههای توسعة شهری در برابر حوادث و بلایای انسانی و طبیعی است. آگاهی و اتخاذ سیاستهای راهبردی برای بسترسازی تفکر مانایی و تحملپذیری این مؤلفهها، به خصوص در بخش زیرساختهای شریانی مانند شریانهای حملونقل شهری، امری ضروری و مهم در شهرها و به خصوص کلانشهرها، به جهت تراکم جمعیت و تراکم مصرف آنها میباشد. برایناساس، پژوهش کاربردی-توسعهای و توصیفی-تحلیلی حاضر، به تحلیل تابآوری زیرساخت شریانی حملونقل در کلانشهر اهواز پرداخته است. بدینمنظور پنج شاخص تبیینکننده، یعنی الگوی طراحی شبکة شریانی، قرارگیری در بافت شبکه، درجة محصوریت شبکه، سنخشناسی شبکه و تراکم مصرف شبکه با استفاده از روش دلفی و شیوة نمونهگیری هدفمند شناسایی شد و مبنای تحلیل و ارزیابی میزان تابآوری شریانهای حملونقل شهری در کلانشهر اهواز قرار گرفت. جهت وزنگذاری شاخصهای تبیینکننده، از دیدگاههای پانزده کارشناس مرتبط با موضوع مورد بحث استفاده شد. ابزارهای تحلیلی پژوهش، مدل شباهت به گزینۀ ایدهآل فازی (FTOPSIS) و تحلیل فضایی (Spacial Analysis) در قالب نرمافزار Arc GIS 10-3 است که متناسب با اهداف پژوهش برای تحلیل وزنها و نمایش و تحلیل فضایی تابآوری شریانهای حملونقل شهری در گسترة فضایی کلانشهر اهواز استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد پیشران تبیینکنندة درجة محصوریت شبکه بیشترین حساسیت را برای تبیین تابآوری در حملونقل شهری در کلانشهر اهواز دارد. از سوی دیگر، تحلیل فضایی پیشرانهای تبیینکنندة سه نقطة بحرانی با لکههای داغ را در بخشهای مرکزی، شمالی و غربی کلانشهر اهواز برای سنجش تابآوری حملونقل شهری نشان میدهد.
مقاله ۹ نشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری شماره ۲۲
طیفبندی کمی آسیبپذیری شهری در برابر زلزله (مطالعۀ موردی: شهر یزد) | ندا ناصری؛ الیاس مودت؛ پرستو گرمسیری؛ کورش مؤمنی؛ سعید ملکی
یکی از موضوعات مدنظر برنامهریزان شهری «برنامهریزی ایمنی» شهرهاست که یکی از اساسیترین پیشفرضهای جامعة جهانی برای برنامهریزی انسانمحور محسوب میِشود. تحلیل و کاهش آسیبپذیری در برابر مخاطرات طبیعی به حوزة مهم و گستردهای در برنامهریزی و مدیریت بحران تبدیل شده است. براساس ضرورت موضوع پژوهش حاضر با استفاده از آمار فضایی COPRAS، مدلسازی معادلات ساختاری و شبیهسازی بوتاسترپ آسیبپذیری شهری در شهر یزد بررسی شد. پژوهش حاضر رویکرد توسعهای-کاربردی دارد و ترکیبی از روشهای پژوهش (کتابخانهای، میدانی و توصیفی-تحلیلی) است. همچنین بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها از برنامههای EQS، PLS، Grafer، Excel و GIS استفاده شد. براساس نتایج پژوهش، در مجموعة متغیرهای ساختمانی از نظر مساحت در آسیبپذیری فیزیکی-کالبدی متغیر ساختمانهایی با مساحت زیر ۱۰۰ تا ۲۰۰ مترمربع هیچگونه توزیع و پراکندگی ندارند. میانگین آنها نیز بیانگر وضعیت آسیبپذیری این شاخص در شهر یزد است. در مجموعة متغیرهای نوع سکونت در آسیبپذیری اجتماعی، کمترین ضریب پراکندگی به متغیرهای سکونتگاههای گروهی مربوط است. همچنین نتایج وزن دادهها دربارة مناطق با استفاده از شبیهسازی ضریب اطمینان ۹۵ درصد است. همچنین نتایج تکنیک کوپراس در مناطق سهگانة شهر یزد بهترتیب ۸۵/۰، ۰/۰، و ۸۷/۰ درصد است که بهترتیب در رتبة دو، سه و یک آسیبپذیری قرار دارند.
مقاله ۱۰ نشریه پژوهش های برنامه ریزی شهری شماره ۲۲
تبیین عوامل مؤثر کالبدی بر میزان زیستپذیری مناطق شهری (مطالعۀ موردی: مناطق شهر اصفهان) | ریحانه مهره کش؛ حمید صابری؛ مهدی مومنی؛ مهری اذانی
امروزه رویکردها و مفاهیم گوناگونی برای رفع مشکل شهرها مطرح شده است که زیستپذیری یکی از مفاهیم مرتبط با برنامهریزی شهری بهشمار میآید. این مقوله به درجة تأمین ملزومات جامعه بر مبنای نیازها و ظرفیتهای افراد آن جامعه اشاره دارد. در این پژوهش، به تأثیر ویژگیهای کالبدی بر سایر ابعاد زیستپذیری (اجتماعی، اقتصادی، زیستمحیطی) پرداخته شده است. سه منطقه از میان پانزده منطقة شهری مدنظر قرار گرفتهاند که شامل مناطق ۱، ۵ و ۸ شهرداری اصفهان هستند. هدف پژوهش کاربردی و توصیفی-تحلیلی حاضر، شناخت وضعیت زیستپذیری اجتماعی، اقتصادی، زیستمحیطی، بررسی کیفیت مسکن در این مناطق و میزان اثرگذاری شاخصهای کالبدی بر زیستپذیری است تا بتوان علاوهبر رفع نیازهای فیزیکی شهروندان، حس رضایت عمومی آنها را تاحدی برآورده کرد. روش گردآوری دادهها میدانی و با استفاده از پرسشنامه است. حجم نمونه نیز بهکمک فرمول کوکران ۳۸۴ نفر بهدست آمده است. برای تبیین عوامل مؤثر کالبدی بر زیستپذیری از مدل معادلات ساختاری استفاده شد تا ارتباط میان متغیرها درک شود. یافتهها بیانکنندة این است که شاخص کالبدی بر زیستپذیری اقتصادی تأثیرگذار است و رابطهای معنادار با هم دارند. میزان بتا نیز ۶۲/۰ است. همچنین شاخص کالبدی بر زیستمحیطی اثر دارد و رابطهای معنادار با بتای ۳۲/۰ دارد، اما این شاخص بر زیستپذیری اجتماعی، هویت و مسکن نقش مؤثری ندارد.